Zo nu een dan komt er een artikel uit over hooggevoeligheid. Over het algemeen ben ik daar heel blij mee dat er steeds meer bekendheid komt over hooggevoeligheid. Hoe meer mensen weten wat hooggevoeligheid is hoe meer het geaccepteerd wordt. In de klas, op het werk en thuis. Hoe mooi is het dat iedereen zichzelf kan zijn en dat dàt oké is. Toch is er nog veel kritiek op hooggevoeligheid. Sommige vinden het een modegrill. Ik zat vandaag even mijn LinkedIn bij te lezen en kwam een kritisch artikel tegen van het NRC over hooggevoeligheid. Alleen bij de kop al gingen mijn nekharen overeind staan “Het is nog te weinig onderzocht, wat weten we van hoogsensitiviteit?” En daaronder staat “Hoogsensitiviteit is een term die veel mensen gretig omarmen. Maar bestaat het eigenlijk wel” Ik denk daar moet ik dan toch maar over schrijven want ik krijg soms het gevoel zoals het spreekwoord zegt ‘Hij heeft de klok horen luiden, maar weet niet waar de klepel hangt’.

Goed het is inmiddels bekend dat Hooggevoelige mensen (HSP-ers) veel prikkels binnen krijgen. Eigenlijk is het zo dat HSP-ers veel opmerken. Geluiden, lichten enz. De zintuigen nemen veel meer dingen waar. Ze beleven daardoor veel dingen intenser. Zo kunnen HSP-ers subtiele signalen sneller oppakken. Dat kan leiden tot overbelasting maar het kan ook in het positieve gebruikt worden. Bijvoorbeeld een juf in de klas kan daardoor zien en voelen wanneer een meisje of jongen niet lekker in z’n vel zit. De verpleegster kan een patiënt beter verzorgen. Een muzikant kan een mooi lied maken.
Maar het is niet alleen het opmerken. HSP-ers verwerken alle informatie dieper en gebruiken daarbij meer delen van de hersenen. En dat heeft tijd nodig. HSP-ers krijgen informatie binnen waarna er een heel proces volgt om te bedenken wat de beste manier is om te reageren. Dat gaat over veiligheid. Onze hersenen zijn gemaakt om ons veilig te houden. De hersenen onthouden namelijk dingen waar je een slechte ervaring heb gehad. Dat kan een plaats zijn maar kan ook bijvoorbeeld spreken in het openbaar zijn. Als je een keer een spreekbeurt heb gehouden en dat ging niet zo lekker dan onthouden de hersenen dat. Het gaat ook over de omgeving. Ze focussen zich meer op hoe anderen zich voelen en zullen doen. “Als ik dit zeg dan gebeurt er dit, hoe zullen de anderen reageren” Een HSP-er houdt veel rekening met anderen en wil ook graag goedkeuring van anderen. Al deze informatie komt allemaal binnen in de hersenen en daar heeft een HSP-er tijd voor nodig.

Nog even een voorbeeld uit de praktijk:
Je komt met je dochter bij een speeltuin. Je dochter lijkt te aarzelen bijna angstig en je zegt kom op ga lekker spelen. Je dochter is heel druk bezig om alle informatie te verwerken. Hier ben ik nog nooit geweest, Hoe ziet de glijbaan eruit, hoe kom ik daarop, is er een trap, oh er is ook een schommel, ik moet oppassen dat die niet tegen mij aankomt, en de andere kinderen, ze zijn wel druk, dadelijk botst er iemand tegen mij aan, dadelijk worden ze boos als ik ook op de glijbaan ga. Je dochter moet dit allemaal verwerken voordat ze zich veilig voelt en gaat spelen. Is ze dan verlegen, angstig, terughoudend, stresskip? Daar lijkt het op terwijl ze alleen wat meer tijd nodig heeft om alles te verwerken.

Eigenlijk doen onze hersenen dit soort trucjes uithalen om ons veilig te houden. Dat is bij alle mensen zo alleen bij HSP-ers is er nog meer activiteit in de hersenen waar te nemen. Het is daarom belangrijk dat HSP-ers op tijd rust nemen om zo hun hersenen tot rust te laten komen. Dus na zo’n speeltuin bezoek, laat je dochter even rustig in haar eentje spelen. Gun haar dat momentje en benoem aan haar “Fijn hé om even tot rust te komen” Zo leer je haar dat het oké is om rust te nemen en om te voelen hoe lekker dat is.

Dan nog even terug naar dat artikel waarin staat dat er nog te weinig wetenschappelijk onderzoek is gedaan. En misschien is dat ook wel zo. Zo is er een onderzoek gedaan onder ruim duizend Amerikaanse psychologiestudenten waar een statistisch model gemaakt is. Daar komt uit dat bijna een derde van de mensen extra gevoelig is én bijna een derde juist nogal ongevoelig is. De auteurs noemen de hooggevoeligen orchideeën (die groeien heel goed in goede omstandigheden en heel slecht in slechte omstandigheden), de middengroep tulpen (een vrij algemene bloem) en de relatief ongevoeligen paardenbloemen (want die groeien overal) Ik moeste er wel een beetje om lachen maar ik vind het een mooie vergelijking. Ik ben benieuwd wat eruit gaat komen als ze het verder onderzoeken. Wetenschappelijk is er al een aantal zaken aangetoond en laten we hopen dat er door onderzoek nog meer bewijs komt zodat het serieus genomen wordt.
Gelukkig zegt Judith Homberg hoogleraar Neurowetenschappen aan de Radboud Universiteit in het artikel dat het belangrijk is om meer onderzoek te doen. Dan kunnen psychiaters, psychologen en huisartsen er kennis van krijgen en mensen de juiste hulp bieden.

Ok dus even afgezien van alle criticasters hooggevoeligheid bestaat echt, al dan niet officieel in alle onderzoeken wetenschappelijk aangetoond. Als ik zie wat voor profijt, volwassenen en kinderen die gevoeliger zijn, hebben in mijn coaching wanneer ze handvaten krijgen. Ze bloeien helemaal op. Een HSP-er die zich goed voelt op de werkvloer of in de klas die ziet meer details wat weer kan helpen in zijn/haar baan, leert sneller omdat de stof dieper opgenomen wordt of kan andere mensen goed motiveren omdat je hij/zij zich goed kan inleven.
Dus ben jij of je dochter/zoon ook een orchidee? Wees er dan trots op, zorg goed voor jezelf, omarm je eigenschap en ga bloeien. Meer informatie www.puurenopen.nl
Meer informatie over hoogegevoeligheid:
Het Hoogsensitieve brein – Esther Bergsma
Hoog Sensitieve Personen – Elaine N Aron
Puur Hooggevoelig – Jolijn Hendriks