Denken, dat doe ik zolang als ik mij kan herinneren. Veel denken, wat uiteindelijk overgaat in piekeren. Over alles kon ik wel nadenken. In het verleden, in het nu en ook in de toekomst. Hele gesprekken bedacht ik voor. Onzinnig natuurlijk want ik had en heb nog steeds geen glazen bol zodat ik in de toekomst kan kijken en was ik voor de zoveelste keer veel energie kwijt aan de gedachten over gesprekken die nooit gaan plaats vinden.

Hoe zit dat dan met gedachten. Byron Katie zegt dat gedachten het lijden van de wereld veroorzaakt. Hoe vaak heb ik wel niet bedacht wat een ander zou willen, of zeggen. Of heb ik mij bedacht “wat als ik nu op de bewuste dag op de fiets wat beter naar de chauffeur had gekeken en niet zijn armbeweging verkeerd had begrepen dan was ik niet aangereden door de bus”. (ik heb een busongeluk gehad. Ik was toen 11 jaar)
Byron Katie zegt het mooi, je kan in drie soorten zaken wat vinden; de mijne, de jouwe en die van god. Hoe vaak denk jij voor een ander? Mijn man zal dit wel willen, Ik wil dat mijn kinderen gelukkig zijn, Mijn moeder moet wat meer het huis uit. Ik zit dan in jouw zaken.

Of maak jij je zorgen over Covid-19, aardbevingen, oorlog, overstromingen? Byron Katie noemt dat gods zaken. Zaken die je niet in de hand hebt. Ik heb andermans zaken ook niet in de hand en hoe meer ik daarmee bezig ben hoe minder ik over mezelf hoef na te denken. Na het lezen van de filosofie van Byron Katie besefte ik dat hoe meer controle ik wilde hebben, hoe meer ik ging denken en uiteindelijk dus minder controle en vrijheid had.

hooggevoelige kinderen gaan ook naar het hoofd
Ik zie het in mijn omgeving dat veel kinderen vanuit hun gevoel naar hun hoofd gaan. Ze zijn ook veel hoofdelijk bezig. Hooggevoelige meisjes zijn heel kwetsbaar daarin. Ze voelen heel veel. Zeker als ze klein zijn doen ze veel op gevoel. Ze onderzoeken veel met hun handen of met hun gehoor doordat ze muziek mooi vinden. Peuters zullen gaan leren om met al deze prikkels om te gaan. Ze komen namelijk ongefilterd binnen. Als deze meisjes naar school gaan, gaan ze ook met hun hoofd leren.
Poehé dan gebeurd er veel met de kleutertjes hoor. Ze ontwikkelen zich razendsnel en voor hooggevoelige meisjes soms iets te snel. Dat resulteert bij de ene in huilen (vluchten) en bij de ander in boosheid (vechten). Elk systeem doet wat anders. Hooggevoelige meisjes bedenken dan allemaal manieren om daarmee om te gaan. Als ik nu op het schoolplein even aan de zijkant ga staan dan heb ik niet zoveel last van de drukte. Of, Als ik in de klas rustig mijn werkje ga doen dan is de juf blij en zal ze niet boos worden. Of, wat nou als er iets met papa of mama gebeurd?
En zo ontstaat het denken voor jezelf en voor anderen. Als hooggevoelige meisjes naar groep 3 gaan dan kijken ze nog meer naar de anderen. Ze worden er nog onzekerder van en gaan nog meer naar het hoofd. Het lijf werkt dan niet mee.

Pas toen ik begon met de opleiding kindercoach leerde ik weer in mijn lijf gaan. Wat was dat bevrijdend. Wat een rust en ruimte had ik opeens.
Als ik de meisjes ga coachen op gedachten werk ik met Acceptatie en Commitment therapie. Deze therapie gebruik ik ook bij (top)sporters en bij vrouwen. Want ook zij hebben “last” van beperkende overtuigingen. Dit is een therapievorm binnen de cognitieve therapie. Door met deze therapie te werken verhoog je de psychologische flexibiliteit. Mensen met een hoge psychologische flexibiliteit hebben meer controle over hun gedrag, weten beter wat ze willen en zijn beter in staat om vorm te geven aan hun leven. Bij kinderen doe ik dat natuurlijk spelenderwijs.
Zo leren ze hoe het werkt in je hoofd. Wist je dat gedachten niet waar zijn? Het is maar een klank. Het zijn maar woorden. Wij koppelen er zelf een waarheid en gevoelens aan waardoor we het gaan geloven. Door te leren dat je daar zelf met je IK invloed op hebt, kun je je gedachten sturen.

Dit doe ik met oefeningen zoals:
Kijk een om je heen en noem 3 dingen die je ziet. En daarna drie dingen die je hoort. Wie heeft die dingen gehoord of gezien?
Het antwoord daarop is IK. Want Ik ziet en hoort dat en niemand anders. Zo hoor jij je gedachte en je gevoelens en niet je moeder of vader. Nog een oefening voor bewustwording.
Zet de timer op je telefoon op 5 minuutjes en probeer dan niet aan roze olifantjes te denken. Je zal merken dat dat niet zo goed lukt.
Zo leren we dat onze denkmachine gedachten maakt, zoekt naar informatie, leren van het verleden, voorspellen van de toekomst, verhalen maken, oplossingen bedenken voor problemen. Dat gaat de hele dag door. Vaak handig maar niet altijd.
Wat doen we dan met gedachten? Ik laat ze vaak zichzelf tekenen en schrijven ze alle gedachten op die er opkomen. Gekke, rare, vreemde, zorgen etc. Alles. Na het opschrijven gaan we ze bespreken. Kloppen deze gedachten? Hoe voel je je bij deze gedachten? Even afhankelijk van de leeftijd ga ik het boek “Tijger-tijger is het waar?” lezen en bespreken of bij tieners bespreek ik gedachten naar aanleiding van wat zij inbrengen of voorbeelden waar hun interesse liggen. Bijvoorbeeld de gedachten voor een meisje die schoolkamp spannend vind “Als ik niet op kamp ga dan heb ik ook geen heimwee” Daar kunnen we dan over hebben. Wat mis je dan als je niet mee gaat? Denk je dat je vriendinnen wel plezier hebben op kamp? Wat wil jij zelf eigenlijk? Zo krijgen ze regie over hun eigen gedachten.
Ik maak ook wel een doosjes met de kinderen. 1 doosje met beperkende gedachten en een doosje met helpende gedachten. Op het moment dat ze een beperkende gedachten hebben zoals “Ik moet de cito heel goed maken”. Deze schrijven ze op een briefje en stoppen in het doosje beperkende gedachten. Daarna gaan ze bedenken “klopt de gedachten en welke gedachten helpen wel? Die schrijven ze ook op en stoppen in het andere doosje. Zo kunnen ze oefenen met hun gedachten en als ze een keer weer die gedachten heeft dan pakt ze de doosjes erbij.

Tja gedachten en gevoelens. Ze zijn er om ons te beschermen. Komen ook vaak na iets wat je meemaakt. Bijvoorbeeld nadat een juf over je tekening zegt dat je toch wat beter je best moet doen. Dan zal er de gedachte in je hoofd komen “ik kan niet tekenen”. Er kunnen dingen in je leven gebeuren waardoor je denkt: zo hoort het, zo moet het of dat wordt van mij verwacht. Zo heb ik jaren gedacht “Door hard te werken en alles goed te doen dan heb ik succes en geluk” Dat was mijn waarheid. Dat ik daardoor compleet over mijn grenzen ging dat deed er niet toe. Als er dan iets niet goed ging dan kwam de gedachte weer. “had ik nog maar wat beter mijn best gedaan”. De gedachte komt nu ook weer voorbij “Deze blog moet wel goed zijn want anders vinden de mensen het niet leuk en krijg ik geen succes” Maar nu weet ik wat mijn IK wil en dat is dat ik niet gekwetst wordt en bedank deze gedachten en bedenk dat gewoon mijn best doen meer dan genoeg is.
Heb jijzelf of je dochter last van gedachten? Vraag dan af en toe “Is deze gedachte wel waar? Kan je echt zeker zijn dat deze gedachte waar is? Hoe voel je je nu met deze gedachten? Hoe zou je je voelen als je deze niet zou hebben? Welke gedachte kan je nu bedenken die wel helpt?
Beperkende overtuigingen zijn soms hardnekkig. Ik kan jou of je dochter daarbij helpen. Maak een afspraak met mij en kijk wat ik voor je kan doen. www.puurenopen.nl