Als ik het woord Perfectionisme uitspreek dan trek ik er altijd een vies gezicht bij. Ik heb dan ook een haat / liefde verhouding met mijn perfectionisme. Het heeft mij ver gebracht maar het kost mij geregeld ook veel energie.

Er wordt de laatste jaren veel gesproken over perfectionisme. Lang werd er geadviseerd om vooral niet perfectionistisch te zijn. Goed is goed genoeg. Perfectionisten hebben vaker een burn out en depressies. Gelukkig zijn er nu psychologen die een tegengeluid laten horen. En dat maakt mij blij.

Toen ik nog turnde was het vanzelfsprekend dat ik zo goed mogelijk wilde zijn. Alleen de eerste plaats telde. Op school eigenlijk ook. Ik was wel teleurgesteld als ik maar een zeventje had, in plaats van een negen wat in mijn ogen wel goed was. Ik ging daardoor heel hard werken. Door dat harde werken heb ik wel veel bereikt. Is perfectionisme dan zo slecht als men zegt dat het is?

In mijn omgeving zie ik veel vrouwen die met perfectionisme worstelen. Worstelen? Ja want het kan je kracht zijn maar ook je valkuil. Als je zelfvertrouwen afhangt van je prestaties en je geluk dus ook afhankelijk wordt van wat de buitenwereld van je vindt, dan wordt het een last. Zet je je perfectionisme in als drijfveer maar zorg je ook voor rust en ontspanning dan zal je blijven stromen. Dit alles heeft te maken met gedachten en overtuigingen. Je gedachten saboteren je namelijk altijd. Ze zijn niet altijd waar. En je overtuiging van bijvoorbeeld “ik moet altijd alles goed doen voor de kinderen” die klopt helemaal niet. Als je deze gedachten kan herkennen en kan beïnvloeden dan komt er rust.

Afgelopen jaren ben ik bezig geweest om vooral niet perfectionistisch te zijn. Dat is net zoiets als een olifant die denkt dat hij een vogel is. Lukt dus niet. Hoe vaak ik in het verleden van mijn managers te horen kreeg: “Je moet de lat wat lager neerleggen” Afgezien van het feit dat er weer iets was wat ik niet goed deed, wist ik ook gewoon echt niet hoe.

Tot ik een blog van Xandra van Hooff (Gave Mensen) las. Zij schrijft dat de wil om alles perfect te doen voor een deel genetisch bepaald is en dat perfectionisten eigenlijk de lat niet lager willen leggen. Ja precies dat! Ik wil de lat helemaal niet lager leggen. Ergens heel erg mijn best voor doen en het beste uit mijzelf halen is voor mij niet meer dan logisch. De Amerikaanse Klinisch psycholoog Jeff Szymanski heeft er een boek over geschreven “The perfectionist’s handbook” Daarin schrijft hij dat niet tevreden zijn met een zesje een goede eigenschap is. Daarmee kan je een heleboel bereiken.

Take Risks, Invite Criticism, and make the most of your mistakes.

Als ik naar mijzelf kijk ben ik van mijn perfectionisme gaan houden omdat het mij heel ver heeft gebracht en omdat het mij veiligheid geeft. Dat zit in mijn overlevingsmechanisme. En eerlijk is eerlijk dat is duidelijk mijn valkuil. Perfectionisme kan ongezond zijn. Maar ik wil er niet vanaf! Ik wil er gezond mee omgaan. Leg ik de lat lager? Hmm ik weet nog steeds niet hoe dat moet. Ik doe nu nog steeds de dingen met passie en drijfveer. Wel heb ik een gezonder doel wat ik wil nastreven en ben milder naar mezelf toe geworden. Dat maakt dat ik de rust heb om te luisteren naar mijn lichaam en even ga wandelen om mijn hoofd leeg te maken.
Voor mij is perfectionisme geen vies woord meer. Positieve perfectionisme bestaat dus toch.

Meer lezen over perfectionisme:
Brené Brown – De Moed van Imperfectie – laat gaan wat je denkt te moeten zijn
Brené Brown – kracht van de kwetsbaarheid
Jeff Szymanski – The perfectionist handbook

(bestel je boeken bij Youbedo.com. Je betaald dezelfde prijs als bij andere boekhandels en
tot 12% van je aankoop gaat naar een goed doel wat jij kiest)